North Carolina auto ongeval...whiplash
Door: Elisa
Blijf op de hoogte en volg Elisa
03 December 2009 | Verenigde Staten, Chevy Chase
Lieve mensen,
Hier (eindelijk!) weer eens een berichtje vanuit een zonnig, maar fris Maryland Amerika :)
Om direct maar met de deur in huis te vallen: ik heb ruim 2 weken geleden een aanrijding gehad. We zijn van achteren aangereden. :( :0
Daarbij heb ik nek en rugklachten opgelopen (whiplash) en ben nu onder behandeling van een chiropractor om zo snel mogelijk weer pijnvrij door het leven te gaan. Het gaat gelukkig inmiddels steeds beter. De hoeveelheid pijnstillers is ook al gedaald ;) maar lig nog veel plat op bed... 3 uur actief zijn is echt genoeg en heb dan rust nodig! En 's avonds na het werk heb ik weinig energie over om nog iets te ondernemen.
Ik was twee weken geleden in North Carolina Pembroke (middle of nowhere)- ongeveer 7 uur van mijn huis af - om daar een NL vriend op te zoeken die daar tijdelijk studeert aan een universiteit. Met Cait en Christin hebben we een auto gehuurd en zijn daar een weekend naar toe gegaan.
Het is geslaagd geweest, de campus gezien en hoe het daar aan toe gaat. Het stadje Wilmington gezien (bekend om opnames van Dawson's Creek and One Tree Hill. Ik ken de eerste van naam, maar voor de rest zegt het me niks.) Maar het was wel een gezellig dorpje, lekker uit eten geweest en op zondag zelfs nog een paar uurtjes op het strand gelegen, :) 25 graden!
Om zondagavond rond half 6 hebben wij die jongen weer bij de campus afgezet en zijn aan onze terugreis begonnen, maar helaas werden we na 10 minuten aangereden door een andere auto.
Dat was wel heel erg schrikken.
We reden 45MPH/75 km/u op een tweerichtingsverkeer weg. Een vrouw (jaar of 20, schat ik) probeerde 3 auto's achter elkaar in te halen, wij waren de voorste, maar omdat er een tegenligger aankwam moest ze plotseling heel hard remmen om achter ons te komen, vervolgens botste ze tegen ons aan. Christin reed, ik zat achterin. Met een klap stonden we sti, haldf gedraaid en midden op de andere weghelft. Gelukkig was de tegenligger ons al voorbij, anders zou die vol op ons ingereden zijn. (daar moeten we maar niet aan denken...) Christin zette de auto aan de kant en is naar de andere auto gelopen die in de greppel lag. De vrouw die ons had geramd was daar in terecht gekomen. Christin en Cait hebben haar er uitgehaald en ze was volledig in shock. Politie en ambulance en brandweer kwamen daarna (waarschijnlijk dachten ze daar 'YES! eindelijk gebeurt er eens iets hier in dit duffe dorp, dus komen we allemaal maar!' ;)
Eerst viel de pijn wel mee, beetje nek- en schouderpijn, maar na een half uur schoot het door naar mn rug en werd het erger. Zo ook bij Christin.
Na alle romslomp (politierapport enzo) waren we nog wel in staat om zelf te rijden naar het ziekenhuis, Daar onderzocht, rontgenfoto's laten maken, Na 4 (!!) uur verlieten we het ziekenhuis en bleek het gelukkig allemaal mee te vallen, maar wel pijnstillers en spierverslappers omdat we pijn zouden hebben (whiplash-klachten) We wilden/konden niet meer terugrijden (was inmiddels half 1 's nachts) dus motel gezocht en daar overnacht.
Volgende dag (maandag) gaan terugrijden. Je zit dan veel gespannender te rijden, dus ik was echt gesloopt toen we 's avonds om 8 uur een keer thuis waren. Pijn was dinsdag ook veel erger. Heelas/gelukkig was ik alleen thuis, mijn familie was een week op vakantie naar Mexico, dus ik zou al vrij zijn en had me er helemaal op verheugd. Ben uiteindelijk vrijwel alleen in bed gebleven onder de medicijnen....
Heb veel contact gehad met mn ouders en nu komt het hele verzekeringsgebeuren en smartegeld gedoe zoals dat zo bekend is in Amerika.(sue-en) We hebben brieven van advocaten gekregen (ambulance-chasers), die ons zouden willen helpen. Waarschijnlijk hebben we geen advocaat nodig en kunnen we het zelf oplossen. Maar gelukkig is de hostfamily van Christin allebei advocaat en daar krijgen we advies van.
Cait had alleen wat last van haar schouder, maar dat is al weer over en Christin heeft nog steeds pijn, en heeft al weer moeten werken vanaf dat we terug zijn. Dat was wel zwaar, maar de Amerikaanse ouders hebben heel beperkte vrije dagen en ze wilde niet de reden zijn dat ze die moesten opnemen.
We hebben dus veel geluk gehad met de aanrijding, het had veel en veel erger kunnen zijn, maar dit is toch niet fijn en maar afwachten of we er snel van afkomen.
Marcel en Willemien zijn zeer aardig en behulpzaam en zorgen ook goed voor me. geen probleem daarmee dus! :)Ik ben nu ruim een week weer aan het werk en het gaat redelijk, ik moet goed mn grenzen aan geven off het lukt en wanneer het te veel is, dan kan Willemien het overnemen (voordeel dat zij thuis werkt)
Ik ben ook al een aantal keer bij een chiropractor geweest en ik denk dat dat wel gaat helpen! Hij heeft een scan gemaakt van mn wervels en zenuwen en het staat niet helemaal goed, dus hopelijk met behandelingen en rust op te lossen! Morgen Ongeveer 3x per week behandeling. Vorige week woensdag naar de dokter geweest voor een check ook voor medicijnen of ik die nog steeds mag blijven slikken en voor vervolgrecept vragen. maar hoef geen spierverslappers meer te slikken en allen pijnstillers als het nodig is. Oja en nog proberen de mexicaanse griepprik halen. (mijn portie medisch is op dit moment....ehm... groot....)
Dus dat was een wat minder positief verhaal vanuit Amerika.....
Wat er nog meer gebeurt hier
Thanksgiving op 26 november. Turkey (kalkoek) eten, een joekel van 12 kg. We waren uitgenodigd door de buren, gezellige middag gehad en goed gegeten. Thanksgiving is DE eetdag van haet jaar....
en het schijnt een dag te zijn waarop je dank je wel zegt. Heel precies weet ik het niet.
Kim is inmiddels al weer ruim 6 maanden en is begonnen met de groente en fruithapjes. Ze kan al zitten en zelfs ook al in de kinderstoel. Het is een erg vrolijk meisje en we kunnen lekker knuffelen en lachen.
Lise is nu bijna 2,5. Ze praat super goed, vindt koekjes bakken heel leuk (en vooral het deeg erg lekker!) ze speelt leuk, praat gigantisch veel en heeft echt humor! We maken mooie dingen met haar mee. Ze is over het algemeen erg lief voor dr zus en ze heeft het naar dr zin op school. Kortom het houdt even niet op
Kerst en oud en nieuw komen er aan. Ik ben voorzichtig wat plannen aan het maken, maar het is even zoeken zeg maar. word vervolgd
Sinterklaas is een grote hit voor Lise. En ze heeft al 2x wat in haar schoen gekregen. Ze is onder de indruk van zielepiet die heimwee heeft (sinterklaasjournaal) en vindt het leuk om de liedjes te zingen! Zondag vieren we Sinterklaas met een aantal collega's van de ambassade. Dan komen als het goed is de Sint en pieten langs. Ik zou ook een aandeel daar in hebben, maar helaas zie ik het nog niet zitten om een hele middag actief te moeten zijn en geen gelegenheid hebben om even te kunnen liggen....jammer!
Groetjes en veel plezier daar in Nederland (of waar ook! ) En alvast de beste wensen voor 2010! Tot dan! :)
Elisa
Hier (eindelijk!) weer eens een berichtje vanuit een zonnig, maar fris Maryland Amerika :)
Om direct maar met de deur in huis te vallen: ik heb ruim 2 weken geleden een aanrijding gehad. We zijn van achteren aangereden. :( :0
Daarbij heb ik nek en rugklachten opgelopen (whiplash) en ben nu onder behandeling van een chiropractor om zo snel mogelijk weer pijnvrij door het leven te gaan. Het gaat gelukkig inmiddels steeds beter. De hoeveelheid pijnstillers is ook al gedaald ;) maar lig nog veel plat op bed... 3 uur actief zijn is echt genoeg en heb dan rust nodig! En 's avonds na het werk heb ik weinig energie over om nog iets te ondernemen.
Ik was twee weken geleden in North Carolina Pembroke (middle of nowhere)- ongeveer 7 uur van mijn huis af - om daar een NL vriend op te zoeken die daar tijdelijk studeert aan een universiteit. Met Cait en Christin hebben we een auto gehuurd en zijn daar een weekend naar toe gegaan.
Het is geslaagd geweest, de campus gezien en hoe het daar aan toe gaat. Het stadje Wilmington gezien (bekend om opnames van Dawson's Creek and One Tree Hill. Ik ken de eerste van naam, maar voor de rest zegt het me niks.) Maar het was wel een gezellig dorpje, lekker uit eten geweest en op zondag zelfs nog een paar uurtjes op het strand gelegen, :) 25 graden!
Om zondagavond rond half 6 hebben wij die jongen weer bij de campus afgezet en zijn aan onze terugreis begonnen, maar helaas werden we na 10 minuten aangereden door een andere auto.
Dat was wel heel erg schrikken.
We reden 45MPH/75 km/u op een tweerichtingsverkeer weg. Een vrouw (jaar of 20, schat ik) probeerde 3 auto's achter elkaar in te halen, wij waren de voorste, maar omdat er een tegenligger aankwam moest ze plotseling heel hard remmen om achter ons te komen, vervolgens botste ze tegen ons aan. Christin reed, ik zat achterin. Met een klap stonden we sti, haldf gedraaid en midden op de andere weghelft. Gelukkig was de tegenligger ons al voorbij, anders zou die vol op ons ingereden zijn. (daar moeten we maar niet aan denken...) Christin zette de auto aan de kant en is naar de andere auto gelopen die in de greppel lag. De vrouw die ons had geramd was daar in terecht gekomen. Christin en Cait hebben haar er uitgehaald en ze was volledig in shock. Politie en ambulance en brandweer kwamen daarna (waarschijnlijk dachten ze daar 'YES! eindelijk gebeurt er eens iets hier in dit duffe dorp, dus komen we allemaal maar!' ;)
Eerst viel de pijn wel mee, beetje nek- en schouderpijn, maar na een half uur schoot het door naar mn rug en werd het erger. Zo ook bij Christin.
Na alle romslomp (politierapport enzo) waren we nog wel in staat om zelf te rijden naar het ziekenhuis, Daar onderzocht, rontgenfoto's laten maken, Na 4 (!!) uur verlieten we het ziekenhuis en bleek het gelukkig allemaal mee te vallen, maar wel pijnstillers en spierverslappers omdat we pijn zouden hebben (whiplash-klachten) We wilden/konden niet meer terugrijden (was inmiddels half 1 's nachts) dus motel gezocht en daar overnacht.
Volgende dag (maandag) gaan terugrijden. Je zit dan veel gespannender te rijden, dus ik was echt gesloopt toen we 's avonds om 8 uur een keer thuis waren. Pijn was dinsdag ook veel erger. Heelas/gelukkig was ik alleen thuis, mijn familie was een week op vakantie naar Mexico, dus ik zou al vrij zijn en had me er helemaal op verheugd. Ben uiteindelijk vrijwel alleen in bed gebleven onder de medicijnen....
Heb veel contact gehad met mn ouders en nu komt het hele verzekeringsgebeuren en smartegeld gedoe zoals dat zo bekend is in Amerika.(sue-en) We hebben brieven van advocaten gekregen (ambulance-chasers), die ons zouden willen helpen. Waarschijnlijk hebben we geen advocaat nodig en kunnen we het zelf oplossen. Maar gelukkig is de hostfamily van Christin allebei advocaat en daar krijgen we advies van.
Cait had alleen wat last van haar schouder, maar dat is al weer over en Christin heeft nog steeds pijn, en heeft al weer moeten werken vanaf dat we terug zijn. Dat was wel zwaar, maar de Amerikaanse ouders hebben heel beperkte vrije dagen en ze wilde niet de reden zijn dat ze die moesten opnemen.
We hebben dus veel geluk gehad met de aanrijding, het had veel en veel erger kunnen zijn, maar dit is toch niet fijn en maar afwachten of we er snel van afkomen.
Marcel en Willemien zijn zeer aardig en behulpzaam en zorgen ook goed voor me. geen probleem daarmee dus! :)Ik ben nu ruim een week weer aan het werk en het gaat redelijk, ik moet goed mn grenzen aan geven off het lukt en wanneer het te veel is, dan kan Willemien het overnemen (voordeel dat zij thuis werkt)
Ik ben ook al een aantal keer bij een chiropractor geweest en ik denk dat dat wel gaat helpen! Hij heeft een scan gemaakt van mn wervels en zenuwen en het staat niet helemaal goed, dus hopelijk met behandelingen en rust op te lossen! Morgen Ongeveer 3x per week behandeling. Vorige week woensdag naar de dokter geweest voor een check ook voor medicijnen of ik die nog steeds mag blijven slikken en voor vervolgrecept vragen. maar hoef geen spierverslappers meer te slikken en allen pijnstillers als het nodig is. Oja en nog proberen de mexicaanse griepprik halen. (mijn portie medisch is op dit moment....ehm... groot....)
Dus dat was een wat minder positief verhaal vanuit Amerika.....
Wat er nog meer gebeurt hier
Thanksgiving op 26 november. Turkey (kalkoek) eten, een joekel van 12 kg. We waren uitgenodigd door de buren, gezellige middag gehad en goed gegeten. Thanksgiving is DE eetdag van haet jaar....
en het schijnt een dag te zijn waarop je dank je wel zegt. Heel precies weet ik het niet.
Kim is inmiddels al weer ruim 6 maanden en is begonnen met de groente en fruithapjes. Ze kan al zitten en zelfs ook al in de kinderstoel. Het is een erg vrolijk meisje en we kunnen lekker knuffelen en lachen.
Lise is nu bijna 2,5. Ze praat super goed, vindt koekjes bakken heel leuk (en vooral het deeg erg lekker!) ze speelt leuk, praat gigantisch veel en heeft echt humor! We maken mooie dingen met haar mee. Ze is over het algemeen erg lief voor dr zus en ze heeft het naar dr zin op school. Kortom het houdt even niet op
Kerst en oud en nieuw komen er aan. Ik ben voorzichtig wat plannen aan het maken, maar het is even zoeken zeg maar. word vervolgd
Sinterklaas is een grote hit voor Lise. En ze heeft al 2x wat in haar schoen gekregen. Ze is onder de indruk van zielepiet die heimwee heeft (sinterklaasjournaal) en vindt het leuk om de liedjes te zingen! Zondag vieren we Sinterklaas met een aantal collega's van de ambassade. Dan komen als het goed is de Sint en pieten langs. Ik zou ook een aandeel daar in hebben, maar helaas zie ik het nog niet zitten om een hele middag actief te moeten zijn en geen gelegenheid hebben om even te kunnen liggen....jammer!
Groetjes en veel plezier daar in Nederland (of waar ook! ) En alvast de beste wensen voor 2010! Tot dan! :)
Elisa
-
03 December 2009 - 20:27
Tonny:
wat een verhaal zo zie je maar weer....
heel veel beterschap en sterkte geniet maar heerlijk van de sint tijd dat is ook goeie therapie Hele fijne decembermaand en alvast
een goed 2010 hopelijk zonder al te veel nekklachten
dikke kus -
03 December 2009 - 20:53
Stephanie:
Elisa,
Zorg maar goed voor jezelf :)! En geniet!
Liefs,
Stephanie -
03 December 2009 - 22:58
Tante Ria Bazen:
Wat een pech heb je zomaar!! Heel veel beterschap en doe rustig aan! Fijne dagen en een heel goed 2010 alvast.
groetjes -
04 December 2009 - 09:54
Ome Ab:
Dag lieve Elisa,
wij hadden het verhaal al van je ouders gehoord. Je maakt wel wat mee zeg zowel leuke als pijnlijke ervaringen... Alleen leuk is ook goed hoor! Uit eigen ervaring weet ik dat je de whiplash niet moet onderschatten en zeker niet (ook naar de verzekering) moet aangeven dat het weer prima gaat!. Soms kom je later achter bepaalde klachten die nog het vervolg zijn zoals concentratieverlies. Maar wellicht met de medicijnen en behandeling gaat het bij jou wel weer snel goed.
But anyway Take it easy!!!
Ome Ab -
04 December 2009 - 13:15
Mamma:
Ik ben heel benieuwd wat je met de feestdagen gaat beleven. Geniet van sint en piet maar vooral van de "gelovige" kinderen, ik denk dat Lise helemaal onder de indruk zal zijn, vooral van de cadeautjes.
Knuffel de 2 kleine meisjes van mij.
x -
04 December 2009 - 19:24
Gaby:
Jee, ik dacht net vorige week die heeft het te druk voor d'r verhaaltjes! En dan een whiplash hebben! Snel beter worden zodat je weer leuke dingen kan beleven. Sinterklaas is net weer op Pukkie geweest, groot feest! Fijne feestdagen daar in ieder geval, hierlukt dat prima.. ;)Remember:
Tadadada, tadada, tadadadadaa, kopje warme chocomelk erbij en een deken een een luie bank..
Greetz! -
04 December 2009 - 19:41
Leanne:
Hoi Elisa,
Jeetje wat een verhaal zeg. Heel veel beterschap en hoop dat je je weer snel beter voelt.
Geniet van de feestdagen daar en hier gaat dat zeker lukken.
xxx Leanne -
05 December 2009 - 10:29
Barbara:
Nou, dat is ook wat zeg! Wat zullen jullie geschrokken zijn. Nou, pas goed op jezelf. En verder veel plezier met Kim en Lise! Doe heel de familie de groetjes!
Liefs,
Bar -
06 December 2009 - 13:52
Marga Bertelink:
Hoi Elisa,
Wat een geluk dat je aan het ongeluk geen ernstige klachten hebt overgehouden. Hoewel het heel pijnlijk kan zijn en lang kan duren had het toch ook veel erger kunnen aflopen.
Is de schuldige vrouw er nog goed vanaf gekomen?
Ze was wel heel stom bezig.
Voor de komende tijd wens ik je hele gezellige feestdagen
en ik hoop dat ik nog mag genieten van je
verhalen.
Groetjes,
Marga Bertelink
-
06 December 2009 - 21:58
Evelien:
hi wat een pech heb je gehad zeg! Vervelend voor je dat je telkens pijn heb. Hoop dat je je gauw weer beter voelt en de feestdagen kunt genieten.
veel groetjes en beterschap
Evelien -
10 December 2009 - 10:13
Tessa:
Elies,
Het eerste wat me opvalt is de temperatuur op dit moment in Chevy Chase.... Wat kooouuuuuddd!!!
Je schrijft in je stuk dat het beter gaat, is dat op dit moment ook nog het geval? Gelukkig ben je van de spierverslappers af...
Heb je de mexicaanse griepprik al gehad? Ik wel, moet volgende week weer voor de 2e...
Super gaaf dat jij in het dorpje van Dawson's Creek bent geweest, ik was daar vroeger fan van!
Wat leuk dat je die meiden zo puur meemaakt. En Kim, die al kan zitten!
Sint is nu weer het land uit... Er staan al een hoop kerstbomen in huizen. Ik ga m zaterdag halen...
Elies, ik hyve, mail of skype je!
Liefs -
14 December 2009 - 17:30
Riny En Jan Beukeboo:
Hallo Elisa,
We wisten al van Marcel wat je had meegemaakt. We vonden het fijn om je verslag te lezen. Gelukkig dat je al aan de beterende hand bent.
We wensen je fijne feestdagen en nog een heel mooie tijd bij Marcelm Willemien, Lise en Kim. En natuurlijk snel herstel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
