Weer thuis in Nederland

Hallo allemaal,

Gisterochtend om kwart over 8 is mijn vliegtuig weer geland op Schiphol in Amsterdam.
Daar stonden Annely, Leo, Marianne en mn ouders mij op te wachten! En ja hoor met een spandoek: 'JUST MARRIED ELISA & AARON!'
Wat een grap! Fantastisch! Ik had het kunnen verwachten! En ook thuis hing er een groot hart op het raam met mijn foto en die van Aaron. Alle mensen uit de buurt zullen zeker gedacht hebben dat ik me ben verloofd/getrouwd. En zelfs een paar kaarten met daarop welkom thuis en veel geluk ''samen''!
Lieve kaarten, een 'welkom thuis taart' van de buurman. bloemen. visite en ik heb zelfs Eva al gezien. Mijn nieuwe nichtje, dochter van Susanne (oudste zus) Ik kan dus weer lekker verder tuttelen met een baby. Nu Kim zo ver weg is....;) En wat is ze kleinnnnn.....Dat Kim zo klein was kan ik me al niet meer voorstellen.
Ik heb al weer flink gefietst en wat me nu al is opgevallen hier weer in Nederland:
vrouwen in relatief kleine auto's (in de VS in bakbeesten) veel mensen op de fiets en ouder met kind in gesprek. Grote containers voor glas en plastic en papier (in VS bij deur opgehaald)
Veel oudere mensen met rollator, stok op straat. Dat heb ik echt niet zoveel gezien. Zitten ze daar allemaal in huizen opgesloten?!

En 's avonds hebben we patat en kroket :) :P gegeten met broer, zus en aanhang en kids. Leuk! Pas om uurtje of half 11 naar boven...en heel goed geslapen! (mag ook wel na enorm gebrek aan slaap de afgelopen week)

Ik heb trouwens weer enorm veel geluk gehad met mijn baggage. Misschien herinneren jullie je nog dat ik 2x32 kilo bij me had toen ik naar Amerika ging. (ipv 2x23 kg)Dit was eigenlijk al veel te veel, maar vanwege een komma bij de toelichting werd het twijfelachtig. En kreeg ik het voordeel van de twijfel en mocht ik het gratis meenemen.
Nu - 1,5 jaar later en heel veel aankopen verder - was het gewicht gestegen en mag je nog maar 1 koffer van 23 kilo meenemen. Ik had me er al bij neergelegd dat ik 160 dollar bij moest betalen. Plus ik had 3 stuks handbaggage en je mag er maar 2. Komt er nog eens 50 dollar bij.
Maar nu kwam ik toevallig een collega van Marcel tegen die business class vloog en 3 baggagestukken van 23 kilo mocht meenemen en zelf maar 1 koffer had. Met aanmoediging van Willemien was het zo geregeld dat het op zijn ticket meemocht. Nog wat kilo's uit mijn koffer in die van hem gestopt en toen kon alles gratis mee!!!!!
Hoe bedoel je mazzel! Dank Wijnand!!

Het afscheid dat was wat minder leuk. Niet anders te verwachten! Al werden er ook wel feestjes van gemaakt:
Op dinsdagavond, de dag dat ik uit Las Vegas was thuis gekomen hadden we thuis een goodbye & welcome party. Voor buren, ouders en de au pairs van kindjes met wie Lise, Kim en ik omgingen en Nederlanders die we ontmoetten. Gezellig avond gehad. Lekker pannenkoeken gegeten.
Daarna heb ik aan Marcel en Willemien ook mijn afscheidscadeau gegeven: een geprint fotoboek met daarin de herinneringen die ik aan mijn tijd bij hun heb gehad. Voor mijn vertrek naar California heb ik al hun afscheidscadeau gekregen, een mooie pandora armband met een kikker (van Kim. Zij heeft veel kikkers en afbeeldingen, een nijlpaard (Lise's favoriete dier) en 'mijn kleur' kraaltje. Heel mooi cadeau met herinneringen en betekenis! En een aanbevelingsbrief. Wat wil je nog meer?

Op woensdag heb ik overdag nog allerlei zaken afgerond en bezig geweest met inpakken. Dat was ook weer emotioneel.
Lise bleef vragen waarom ik dan wegging naar Nederland.
L: Ik wil niet dat je weggaat!
E: Ik ook eigenlijk ook niet.
L: Waarom ga je dan?
E: Ik ga weer in Nederland werken en wonen. Ik kwam voor een tijd voor jou zorgen en hier wonen en nu is dat voorbij.
L: Waarom dan? (standaard vraag)
E: Omdat ik weer iets anders moet gaan doen en oma Joke en opa Leo willen mij ook graag weer zien.
L: maar die kunnen toch ook hier heen komen!

Zo schattig. En ze had ook een bloemetje voor oma Joke geplukt. Die moest ik meenemen en geven. Met een filmpje erbij dat Lise dat zegt en dat als ik samen met oma Joke hierheen (bij haar) wil komen dan zal oma Joke dat heel leuk vinden.

En 's avonds afscheid genomen van alle au pairs. Ik had Zoe, mijn opvolgster, meegenomen naar de Barnes and Nobles. (boekenwinkel met koffietent erin) Daar ontmoette ik elke woensdag de au pairs. Lieve wensen en cadeautjes gekregen en goede afscheidknuffels gegeven (hoop dat we daar in NL ook een gewoonte kunnen maken: hugs!
En op donderdag dan uiteraard het definitieve afscheid. 's morgens nog een laatste keer met de meisjes naar de speeltuin en afgesproken emt Sophie en haar kindjes. Nog heel veel te vertellen aan elkaar en toen ook dat afscheid. Zo niet leuk!
Thuis lunchen. Marcel kwam daarom nog thuis. Nog in de zandbak gespeeld met de meisjes (ook een afscheidscadeau) en Willemien heeft mij samen met Lise en Kim naar het vliegveld gebracht. De twee buurvrouwen Hope en Trina hebben me uitgezwaaid.

Het was echt moeilijk dat afscheid en nu weer als ik dit zit te schrijven....maar zoals Marije schreef: (en mij al meer is verteld) het is niet alleen het einde, maar ook weer een nieuw begin. Het zit wel in mn hoofd, maar nog niet echt in mn gevoel/hart....komt wel....

PS ik blijf nog even doorschrijven op deze blog, ik ben dan wel thuis, maar ik heb begrepen dat er mensen zijn die nog steeds willen weten hoe het met me gaat en wat ik doe/ga doen....

Tot later!
Elisa